Πριν, από οποιαδήποτε ιδεολογική ανάλυση ή κριτική, είναι ανάγκη να πούμε πως η καταπίεση και η μιζέρια που βιώνουν όσοι συμμετέχουν στο σχολείο και γενικότερα στο σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα, είναι πρώτα απ’ όλα συναίσθημα. Βρίσκεται στα νέυρα με τα οποία ξυπνάει κανείς για να πάει στο μάθημα, στις βρισίες που αραδιάζει όταν του επιβάλλουν να κάνει προσευχή ή παρέλαση, στη βαρεμάρα την ώρα που κάποιος καθηγητής μιλάει ατέλειωτα για θέματα αδιάφορα, στο άγχος που τον καταλαμβάνει όταν χτυπάει το κουδούνι, στην αδυναμία που νιώθει όταν παίρνει αποβολές αλλά και γενικά σ’ όλα αυτά που νιώθουμε όταν αντιμετωπίζουμε τον καταναγκασμό, μέσα στο σχολικό περιβάλλον.Και είναι τόσο έντονο αυτό το συναίσθημα, τόσο τεράστιο αυτό το “βαρίεμαι το σχολείο” που λένε και ξαναλένε όσοι περνούν ή έχουν περάσει από εκεί, που αποτελεί αιτία παραπάνω από αρκετή, για να εξετάσει κανείς το θέμα βαθύτερα

Continue reading →