To παρακάτω αποτελεί την μία από τις δύο εισήγησεις που διαβάστηκαν στην αρχή της κουβέντας στην αντιμιλιταριστική εκδήλωση που έγινε στην Βίλα Ζωγράφου την Παρασκευή 13/7.
Εισαγωγή
Για να κατανοήσουμε αυτό τον θεσμό, πρέπει αρχικά να δούμε πως ο στρατός δημιουργήθηκε ιστορικά για να υπερασπίζεται τα συμφέροντα της εκάστοτε άρχουσας τάξης ειτε απέναντι στον εσωτερικό εχθρό, δηλαδή τα φτωχότερα στρώματα ( πχ. χούντες, κυνήγι κομμουνιστών, Καλλίμαχος, απειλές το δεκέμβρη του 08) είτε απέναντι σε άλλες εκτός της επικράτειας της. Ουσιαστικά δηλαδή ο ελληνικός στρατός όπως και η αστυνομία αποτελούν τον ένοπλο εκφραστή των συμφερόντων της ελληνικής αστικής τάξης και για αυτό και κατέχουν το νομικό μονοπώλιο της άσκησης βίας. Οπότε θεωρούμε πως ο στρατός είναι εξ ορισμού επιθετικός μηχανισμός και εργαλείο της άρχουσας τάξης και στο διαχωρισμό μεταξύ αμυντικού και επιθετικού στρατού αναγνωρίζουμε μόνο μια προσπάθεια συγκάλυψης του πραγματικού τους ρόλου. Επιπλέον, συμαντικός του ρόλος είναι και η αναπαραγωγή των υπαρχουσών σχέσεων κυριαρχίας πάνω στις οποίες αυτό το σύστημα στηρίζει την επιβίωση του.
