Kείμενο που μοιράστηκε στην αντιφά συναυλία

κείμενο– εδώ στην μορφή που μοιράστηκε

Τι είναι αυτός ο φασισμός;

(και γιατί μας αφορά όλους και όλες)

Εντάξει, ο τίτλος είναι υπερβολή. Αυτά που θα περιγραφούν δεν απευθύνονται σε όλους. Κά- νουμε λοιπόν ξεκάθαρο πως ό,τι θα πούμε παρα- κάτω, δεν προσπαθεί να πείσει “παραπλανημένους” ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής, δεν έχει στόχο να μετατρέψει “αγανακτισμένους” φασίστες σε αντιρατσιστές όυτε και ψάχνει

ευήκοα ώτα σ’ όσους λένε πως “δε χωράμε όλοι σ’ αυτή την χώρα” και δεν εννοούν τους μπάτσους, τους ρατσιστές και τα αφεντικά. Αντίθετα, ό,τι λέγεται εδώ απευθύνεται σε όσους δε γουστάρουν αυτούς που αναφέρθηκαν πιο πριν, που δεν αναν- γωρίζουν στο πρόσωπο των μεταναστών εχθρούς αλλά τωρινούς και μελλοντικούς συμμάχους και που δεν έχουν ήδη πετάξει με αηδία αυτό το κείμενο.

Εχουμε συνηθίσει εδώ στην Ελλάδα να ακούμε πως ο φασισμός είναι ένα κατασκεύασμα των ΜΜΕ, αποτέλεσμα ελλειπούς πληροφόρησης και άλλες παρόμοιες ιστορίες. Ε λοιπόν αυτά εμάς δεν μας πείθουν.

Ούτε τρέλα είναι ο φασισμός σήμερα (όυτε και υπήρξε ποτέ) ούτε παραλογισμός. Αντίθέτως είναι μια ιστορική διαδικασία με παρελθόν, η οποία πέρα από τις φαμφάρες για “άριες φυλές” και “εθνικές καθαρότητες” οι οποίες φυσικά μας αηδιάζουν, έχει απτά υλικά συμφέροντα για όσους την στηρίζουν και την οργανώνουν τόσα χρόνια . Και τι πάει να πει αυτό; Πάει να πει πως είτε είναι φασίστες στον Αγ. Παντελεήμονα, αφεντικά στη Μανωλάδα, μπράβοι στη χρυση αυγή είτε ιδιοκτήτες ακινήτων στην πλατεία Βάθης έχουν ένα κοινό: Οταν βλέπουν την κοινωνία να συστρατεύεται εναντίον των μεταναστών, τρί- βουν τα χέρια τους από ευχαρίστηση γιατί ξέρουν καλά ότι θα βγουν γι’ αυτούς, με τον έναν τρόπο ή με τον άλλο, πολλά και διάφορα κέρδη. Γιατί όταν ο μετανάστης αναγκάζεται να εισέλθει σε καθεστώς παρανομίας όπως τον θέλουν οι φασίστες και το κράτος, τότε θα αναγκαστεί να τους κάνει τις δουλειές για τρεις κι εξήντα, να πάει όπου τον ζητήσουν, να σκύψει το κεφάλι και πάνω απ’ όλα να μην βγάλει τσι- μουδιά, να γίνει δηλαδή ο δούλος που τόσο πολύ αγαπάνε και χρειάζονται. Κι αυτό είναι μόνο ένα από τα αναρίθμητα παραδείγματα που θα μπορούσαμε να βρούμε. Ο φασισμός ήταν και είναι πόλεμος ενάν- τια στους φτωχούς, δε στοχεύει απλά τους ξένους, στοχεύει όσους περισσεύουν σύμφωνα με τις ανάγκες του καπιταλιστικού συστήματος. Και ειδικά σε καιρούς κρίσης όπως αυτούς που ζούμε ο φασισμός γίνεται ξανά επίκαιρος, όχι με σβάστιγες και χαμένες πατρίδες αλλά ως στρατιωτικοποιημένη και απάν- θρωπη μορφή διαχείρησης της κατώτερης τάξης, των μεταναστριών, των άστεγων, των ιερόδουλων, των ανέργων και όλο και περισσότερων.

Να λοιπόν ποιό είναι το πραγματικό νόημα της “εξώθησης στα άκρα” σε καιρούς κρίσης: Είναι η σαφής δήλωση ορισμένων κοινωνικών κομματιών ότι διάλεξαν στρατόπεδο. Οτι δηλαδή τώρα που σφίγγουν οι κώλοι αυτοί θα βαδίσουν επί πτωμάτων για να βγουν κερδισμένοι και θα κάνουν ότι χρειαστεί για να σώσουν το τομάρι τους, είτε αυτό σημαίνει να στραφούν ενάντια στους μετανάστες είτε να έρθουν αντιμέτωποι με όσους και όσες μάχονται τον φασισμό, όχι σαν “φάση που περνάει η κοινωνία” αλλά σαν πολιτική διαδικασία με νόημα.

Γι’ αυτό λοιπόν ο φασισμός δεν μας αφορά ακριβώς όλους. Αφορά όσους αντιλαμβάνονται τη θέση τους και τους εχθρούς τους σε αυτή την κοινωνία. Οσες νιώθουν την ανάγκη να αντιδράσουν με συλλογικό και αξιοπρεπή τρόπο και είναι αποφασισμένες να χτυπηθούν με το σύγχρονο φασισμό σε όλα τα πεδία.

Γιατί συναυλία;

Η αλήθεια είναι πως θα μπορούσε κάποιος να πει ότι ενώ όλη αυτή η βία την οποία περιέχει η διαδικασία που περιγράφηκε παραπάνω επιταχύνεται διαρκώς, εμείς είμαστε στον κόσμο μας και ακούμε μουσικές. Είναι επίσης αλήθεια όμως, πως αν υποστήριζε κάτι τέτοιο θα έκανε λάθος.

Κι αυτό, γιατί έχουμε παρατηρήσει πως οι φασίστες, από κοινού με τους κολλητούς τους, τους μπάτσους, έχουν τελευταία αρχίσει προσπάθειες να εξαπλωθούν σε όσο περισσότερες γειτονιές μπορούν και να πιάσουν όσο περισσότερο χώρο γίνεται χρησιμοποιώντας φυσικά και τα πολύ προσφιλή στους τύπους του είδους τους ΜΜΕ. Με τη βοήθεια των αγαπητών δημοσιογράφων οι παρακρατικοί παρουσιάζονται ως αντισυστημικοί, οι παρελάσεις τους που πραγματοποιούνται με την προστασία και την ευγενική χορηγία της ελληνικής αστυνομίας παρουσιάζονται ως κυριαρχία στις γειτονιές και τα δεκάδες περιστατικά που ντόπιοι και μετανάστες αντιφασίστες τους στείλανε στο νοσοκομείο θάβονται κάτω από τόνους υπερβολής και ψευτιάς. Δυστυχώς αυτή η κρατική στρατηγική έχει αποτέλεσμα, φοβίζει και αδρανοποιεί πολλούς από εμάς. Είναι ανάγκη να απαντήσουμε σε αυτή την επίθεση, να καταρρίψουμε την προπαγάνδα τους σε πραγματικό χρόνο και χώρο, εκεί που δίνεται η μάχη, στους δρόμους και τις πλατείες.

Μια συναυλία είναι μονάχα ένα βήμα αυτής της διαδικασίας, στην οποία η συνέλευση μας προσπαθεί να συμβάλλει με τον τρόπο της όποτε και όσο μπορεί. Γιατί όταν για ένα βράδυ ένα τόσο σημαντικό πεδίο της γειτονιάς όπως είναι η πλατεία στην οποία θα γίνει η συγκεκριμένη συναυλία, “καταλαμβάνεται” από όλους εκείνους κι εκείνους που δεν πρόκειται να δώσουν ούτε σπιθαμή στους φασίστες και τους παρατρεχάμενους τους τότε το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: Οσο κι αν θέλουν να μας πείσουν πως εκείνη κυριαρχούν στην πόλη, δεν θα το καταφέρουν. Η πόλη (και φυσικά οι πλατείες της) ανήκουν σε εμάς που δεν χωράμε σε έθνη σε πατρίδες και σε γαλανόλευκα ιδεώδη και στα αδέρφια μας τις μετανάστριες και τους μετανάστες που τις έχτισαν με τον ιδρώτα και το αίμα τους. Και έτσι σκοπεύουμε να παραμέινει.

Τι είμαστε εμείς;

Η Αυτόνομη Συνέλευση Μαθητών/τριωνωείναι ακριβώς αυτό το οποίο περιγράφει ο τίτλος της. Είμαστε μια συνέλευση, δηλαδή μια διαδικασία χωρίς “ειδικές” και αρχηγούς, που κανενός η γνώμη δεν μετράει περισσότερο από του άλλου και που αρνείται να δεχτεί την ιεραρχία σαν τον μοναδικό βιώσιμο τρόπο οργάνωσης αλλά αντί γι’ αυτήν επιλέγει την οριζοντιότητα. Η συνέλευση αυτή αποτελείται από μαθητές και μαθήτριες, ανθρώπους που τους έχουν φέρει κοντά τα κοινά τους προβλήματα και οι κοινοί τους προβληματισμοί οι οποίοι δεν περιορίζονται μόνο στην καταπίεση που βιώνουμε στο σχολείο αλλά αφορούν πολλά και διάφορα θέματα (ένα από αυτά προφανώς και ο φασισμός). Τέλος αυτή η συνέλευση μαθητών και μαθητριών είναι αυτόνομη, πράγμα που σημαίνει πως αρνείται την εξάρτηση από οποιόδηποτε άλλο θεσμό, κρατικό ή μη, και πορεύεται η ίδια με τις δικές της δυνάμεις συνάπτωντας βέβαια διαρκώς νέες σχέσεις με άλλους ανθρώπους και συλλογικότητες.

Και φυσικά αυτή η συλλογικότητα την οποία έχουμε έτσι ονομάσει δεν κάθεται με σταυρωμένα χέρια. Κάνει εκδηλώσεις, γράφει κείμενα, μοιράζει έντυπα, κολλάει αφίσες και προφανώς κάνει και συναυλίες. Ολα αυτά, προσπαθώντας πάντα να ανταγωνίζεται τις υπάρχουσες σάπιες δομές και πάντα ενάντια στην ιεραρχία, τον φασισμό τον σεξισμό και οποιαδήποτε άλλη μορφή καταπίεσης.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *